Ari Marcopoulos

1980’lerin başında Amsterdam’dan New York’a taşındığından beri, Ari Marcopoulos Amerikan gençlik alt-kültürüne ve onun şekillenmek için taşıdığı güce bir anlatı yaratarak New York’un en önde gelen fotoğrafçılarından biri oldu. Baskıcı olarak Andy Warhol ile çalışmaya başladı ve sonra yeraltı müzik/kaykay ortamlarının videolarını çekmekle devam etti. Beastie Boys, LL Cool J, ve Run D.M.C gibi kişilerle takıldı. İşleri cesur ve gerçeği yansıtma tavrıyla grafik olarak çarpıcı. Eylül’de çıkacak yeni bir Monograph ile, Bay Marcopoulos bir kaç sorumuzu cevaplıyor.

Bir sonraki çalışmanız ne üzerine?

Rizzoli tarafından yayınlanacak “Not Yet” başlıklı bir Monograph’ı yeni tamamladım. Eylül’de çıkıyor. Kitap işlerimin farklı dönemlerini ve taraflarını içeriyor. Farklı bir biçimde derledik; bölümleri yapmak için sanatçılardan, arkadaşlarım ve ailemden oluşan 10 kişi çağırdık. Sonra bir sanat tarihçisi tarafından bir metin, yepyeni bir çalışma üzerine bir röportaj ve makale, artı benim seçtiğim beş bölüm hazırladık. Yani farklı görüşlerin çoklu-seçkilerinden oluşan bir kitap oldu.

Dışarıya çıkıp bir doğaçlama ve yoğunluk hissiyle ne çıkarsa belgelemek için hala yanıp tutuşuyor musunuz?

İşim benim hayatım. Ya da hayatım benim işim, ne demek isterseniz. İkisi de benim için uygun. Bu yüzden yanıp tutuşmak doğru kelime mi bilmiyorum. Bu daha çok yaptığım ve sevdiğim bir şey.

Bir keresinde direnişin ve umursamazlığın bir sonraki fotoğrafı çekmek için size heyecanlı tuttuğunu söylemiştiniz. Bu hala böyle mi? Hip hop efsanelerinin içten, doğaçlama bir sürü çekimini yapmayı nasıl becerdiniz?

Öyle söylediğimi hatırlamıyorum ama sıklıkla söylenilen sözler değiştiriliyor, veya düşünceleri kışkırtmak veya insanların kafasını karıştırmak için söylemiş olabiliyorum. Gerçekten fotoğraflarım aracılığıyla iletişim kuruyorum, yani sözlerim ikincil planda. Kendinizi ilginç durumların içinde bulduğunuzda sadece hatırlamak için fotoğraf çekiyorsunuz.

Bir keresinde “Public Enemy ile tanışmadan önce Malcolm X’in biyografisini okudum ve Louis Farrakhan ve İslam Devleti’ni öğrendim. O konularda konuşabilmiştim.” demiştiniz. Public Enemy’nin size olan tavrını hatırlıyor musunuz?

Public Enemy her grup gibi tanınmaya ihtiyacı olan bir gruptu. En başından beri onlarla iyi anlaşmıştım. Chuck-D ve Hank Shocklee ile iyi bir ilişkim vardı. Yaptıkları şeye ilgi göstermiştim. Bundan daha iyi bir övgü olabilir mi?

Beastie Boys ile çalışmak nasıldı? Bizlere bu adamların görsel bir tarihini sundunuz ve bu büyük bir konu…

Beastie Boys yakın arkadaşlarımdı, bu yüzden onlarla yaptığım şeye “iş” demem zor. Biraz takıldık ve işleri hallettik. Ve evet, belki de ünlü olduklarından dolayı resimleri izleyiciler için başka bir anlam kazanmış olabilir, özellikle de fotoğrafları görenler büyük hayranlarıysa. Ben arkadaşlarıyım, hayranları değil.

2013’e doğru ileri saralım, Jay Z’nin “Magna Carta…Holy Grail” albüm kapağını çekmeye yardımcı oldunuz ve kapağın estetik ve tasarımını ortaya koydunuz. Müzik endüstrisinin farklı yöntemlerine şahit olmak nasıldı?

Kapağın hazırlanışı Jay-Z, ben ve yaratıcı direktörlerin arasındaki iletişimden oluştu. Bana müzik endüstrisine dair daha önce sahip olmadığım bir iç görüş kazandırmadı. Jay-Z ile müziği ve sözleri hakkında konuştum ve sonra anlatmaya çalıştığı şey üzerinden kendi yorumladığım görüntüleri yarattım.

İyi bir fotoğraf çektiğinizde nasıl hissediyorsunuz?

İyi hissediyorum. Ama aslında iyi bir fotoğrafın ne olduğunu bilmiyorum. Çünkü benim için iyi olan bir şey başkaları için bok gibi olabiliyor. Bu yüzden iyi veya kötü üzerine düşüncelerimi zorlayan görüntüler yakalamaya devam ediyorum. İkisi arasındaki fark sadece zihninizde değişiklik yaratmayı gerektiriyor.

Sınırlı sayıda çıkan son fotoğraf kitabınız Epiphany için de mi böyle hissettiniz?

Epiphany, Gucci için Alessandro Michele’in tasarladığı bir koleksiyonun yorumlaması. Üzerinde çalışması ve tamamlaması eğlenceli bir proje. Şimdi insanların da zevk alması için beğeniye sunuldu.

Kitabın oldukça popüler olması beni çok memnun etti. İlk başta garip bir kombinasyon gibi gelmişti; Gucci ve ben. Ama sonunda çok da güzel oldu.

Beastie Boys, LL Cool J, Run D.M.C, sokak kaykaycıları, yükselen alt-kültürler, Andy Warhol ile çalışmak… Kariyerinizin en yoğun deneyimi hangisiydi?

İşlerimin bazı yönlerini çocuklarımla paylaşabilmek. Alaska’nın büyük dik dağlarında snowboard yapmak. Ama hepsinden öte, konu ne olursa olsun çalışmayı seçtiğim araca olan ilgimin hep aynı kalması.