Cemre Ebüzziya
Çok küçük yaşta karar verdi oyuncu olmaya. Gönül verdiği işin eğitimini Amerika’da aldı. Kariyerinin başında bir Zeki Demirkubuz filminde oynadı. Üstelik bu başarısı istisna değildi, Bulantı’dan sonra başka önemli yönetmenlerin, başka önemli filmleri geldi… “Daha yolun çok başındayım. Yol uzun ve zorlu” diyor. Yolun açık olsun Cemre Ebüzziya!
Klasiktir; röportajlarda sorulan ‘En çok çalışmak istediğiniz yönetmenler hangileri’ sorusuna verilen yanıtların içinde mutlaka geçer Zeki Demirkubuz ismi. Sizin için de öyle miydi?
Şüphesiz! Filmlerini çok beğeniyordum.
Pek çoklarının hayalini kurduğu şeyi yaşamış olmakla ilgili ne düşünürsünüz?
Kesinlikle çok şanslı olduğumu düşünüyorum.
Genç bir oyuncunun filmde oynayacağı kesinleştiğinde ilk tepkisi ne olur?
Açıkçası çok şaşırdım. İki kez seçmelere katıldım, ikincisinin sonunda benimle çalışmaya karar verdiğini söylediğinde çok heyecanlandım, hatta inanamadım. Metni çalışmaya başlayınca, yavaş yavaş idrak ettim.
Kariyerinin başında önemli yönetmenlerle çalışınca bundan sonra aklına estiği her projede yer almazmışsınız gibi geliyor. Öyle mi sahiden? Başarılı işlerde yer almanın getirdiği sorumluluk bir kısıtlama yaratıyor mu?
Benim derdim hikaye… Hikayenin içeriği, özgünlüğü ve nasıl aktarıldığı… Daha sonra da oynayacağım karakterin hikayedeki yolculuğu ve temsil ettiği anlam… Ne kadar samimi ve dürüst olursa o kadar çok ilgimi çekiyor. Tabii ki oyuncu olarak sorumluluğum var, hikayeyi elimden geldiği kadar samimi ve dürüst biçimde anlatmalıyım. Ama bir kısıtlama hissetmiyorum. Hem tiyatroda hem sinemada çok güçlü işler var. Özellikle Türk Sinema’sında çok değerli hikayeler çekiliyor. Heyecanla seyrediyorum.
‘Bulantı’da Zeki Demirkubuz’la karşılıklı oynadınız. Yönetmenle karşılıklı oynamak her oyuncunun kolay kolay tecrübe edebileceği bir şey değil. Bununla ilgili ne söylersiniz?
Çok doğru. Büyük bir imkan ve bir daha elime geçmeyecek gibi gözüküyor. İlk uzun metraj sinema filmimi Zeki Demirkubuz’la yapıp bir de onunla karşılıklı oynamak çok değerli bir deneyimdi. Oyuncu olarak çok zorlandım, bir o kadar da çok şey öğrendim bu yolculukta.
Filmin üstünden rolünüze belli bir mesafeden bakma imkanı verecek kadar zaman geçti. Bugün ‘Bulantı’ ve Özge karakteri için hisleriniz neler?
Filmi geçen ay İstanbul Modern’de üçüncü defa seyretme imkanım oldu. Garip bir yüzleşmeydi çünkü 1.5 yıl sonra seyrediyordum. Zaman geçtikçe değişiyorum ve olgunlaşıyorum. Bu nedenle de filmi son seyredişimde “Ah keşke burayı farklı işleseydim, keşke şurayı daha derinleştirseydim” dedim. Ama keşkelerle bir yere varılmıyor galiba…
‘Learning How To Swim’, ‘Bulantı’, ‘Kasap Havası’, ‘Dar Elbise’… Geçen yıldan bu yana istikrarlı bir ilerleyişiniz var. ‘Şeytanın bacağını kırmış’ gibi hissediyor musunuz?
Daha yolun çok başındayım. Yeni yeni öğreniyor, deniyor ve kendimi tanıyorum. Yol uzun ve zorlu, bu maratonda bacaklarıma ihtiyacım olacak (gülüyor)!
“Kadın yönetmenlerin Türkiye sinemasında daha büyük bir rol ve alanının olmasını sabırsızlıkla bekliyorum.”
Televizyon dizileri oldukça zorlu bir dönemden geçiyor. Siz de ‘Muhteşem Yüzyıl’dan sonra seçici davrandınız. Bu konuda biraz temkinli misiniz?
Evet, zor bir dönem herkes için. Anlatmak ve oynamak istediğim bir senaryo ve rol gelmediği için bu aralar bir dizi projem yok.
‘Kasap Havası’ ve ‘Dar Elbise’ filmlerinden ve bu filmlerdeki rollerinizden kısaca söz eder misiniz?
‘Kasap Havası’nda da ‘Dar Elbise’de de birbirinden farklı karakterler oynadım. Ortak yönleri; iki karakterin de kendine göre zor koşullarda yaşayan, kendileri için kurdukları hayalleri gerçekleştirmeye çalışan, genç kadınlar olmaları… Şansıma, okul yıllarımdan beri hep birbirinden değişik roller oynadım. Umarım böyle devam eder…
Oyunculuk eğitimi almaya nasıl karar verdiniz? Bu eğitimi neden yurt dışında almayı tercih ettiniz?
Çok küçük yaşta tutturdum oyuncu olacağım diye. Sağlam bir inşa için de eğitime ihtiyacım olduğunu düşündüm. Ailemin desteğiyle Amerika’da karar kıldım ve mentorum, çok sevdiğim hocam, Çiğdem Selışık sayesinde Kuzey Carolina Sanat Okulu’ndan haberdar oldum. Hazırlandım, ve kabul edildim. Macera böyle başladı…
Bugünlerde nelerden ilham alıyorsunuz?
Bu aralar gezerek, film seyrederek, etrafımı gözlemleyerek besleniyorum. Geçen ay Berlinale Film Festivali’nde bol bol film seyretme imkânım oldu. Çok güçlü Türk filmleri yarıştı. Aslı Özge ve Ahu Öztürk’ün filmlerini seyredip ilham almak büyük bir zevk ve gurur… Kadın yönetmenlerin Türkiye sinemasında daha büyük bir rol ve alanının olmasını sabırsızlıkla bekliyorum.
Nasılsınız? Herhalde en sık sorduğumuz, bu yüzden de en ‘öylesine’ cevaplanan soru bu. Şimdi son soru olarak, gerçek anlamıyla sormak istiyorum bu yüzden; nasılsınız bugün, bu aralar?
İyi değilim, ülkemin geleceğini iyi görmüyorum. Çok karanlık… Diğer ülkelerdeki gelişmeler de endişe verici. Ne yapabileceğimi bilmiyorum. Gelişmeleri seyrediyor, okuyor, araştırıyor, tartışıyor ve maalesef işi sadece bunları yapmakta bırakıyorum. Umarım daha yapıcı bir yol edinir, işimi ve sanatı günümüzün sorunlarından yana tutan bir yere taşırım.