Fotoğraf günlük olayların belgelenmesi için, ya da sonsuza dek yaşayacak anlar yaratmak için kullanılabilir. Ya da, iki işlevin birleşimi olabilir. Anna Alexia anları kaydederken, sanatsal bir tarafı da olan fotoğraflar çekmenin bir yolunu bulanlardan. İşte Florida’dan ‘Frisco’ya bir yolculuk…
Arkada harika bir müzik listesi çalarken hazırlanmaya; heyecanlı ve günü fethetmeye hazır!
Anlık hazzın elle tutulabilir hali. Sevmeyecek ne var ki?
İkisinin karışımı! Bu serideki imajların bir çoğu bu işi profesyonel olarak yapmadan çektiğim fotoğraflar. O zaman daha çok etrafımda olup biteni gözlemliyordum, sevdiğim yer ver insanlara odaklanıyordum. İşim şu anda anı daha çok renklere, kompozisyona ve dokulara yoğunlaşarak yaratmak üzerine.
Bu resimler çok eski! Fakat ifade biçimi sürecimde önemli bir seri çünkü başını simgeliyor. Beraber olmaya başladığımızdan birkaç ay sonra eski erkek arkadaşım Jason, bana Fuji Instax almıştı ve seyahat ve maceralarımızın çok önemli bir parçası olmuştu bu. Onun ilk işlerimdeki yeri çok büyüktür çünkü her şeyi beraber yapardık, genç ve aşıktık. Bu seri Florida’dan San Francisco’ya taşınma sürecimizin çok gerçekçi bir anlatımı. Florida suya olan göz ardı edilemez bir bağı içerirken San Francisco bizi dağları ve ormanları deneyimlemeye itti. Bu fotoğraflar benim aşkımı, en yakın arkadaşlarımı ve Güney Florida’dan Kuzey Kaliforniya’ya, Nevada’dan Akdeniz’e kadar olan en sevdiğim yerleri anlatıyor.
Bence bu fotoğrafların gerçek insanlarla gerçek anları gösteriyor olmaları ile alakalı. Kendinizle ilişkilendirilebiliyor ve inanıyorsunuz çünkü her şey imajlarda gözüktüğü gibi gerçekleşti.
Instagramım daha yeni işlerimi ve anı nasıl gördüğümü yansıtıyor. Tek ya da çift rengin baskın olduğu fotoğraflarla inanılmaz derecede ilgileniyorum, bir de daha çok kendi portrelerim üzerine yoğunlaşmaya başladım. Amaç bir müşteri için çektiğin fotoğraf ile kendin için çektiğin fotoğrafın arasındaki boşluğu küçültmek. En eğlenceli çekimler genelde senin ve müşterinin fikirlerinin hizalandığı ve sonucun iki tarafı da tatmin ettikleri oluyor.
Bu serideki en sevdiğim fotoğraf Jason’ın Standart’ın havuzunda güneş batımındaki resmi, onu hep aynen böyle hatırlayacağım. Bu resim ile ilgili her şeye bayılıyorum – yüzündeki yansımalar, arkasında şapka takan adamın silüeti, kadrajı oluşturan palmiye yaprakları, renkler, mekan. Uzun zaman önce çektiğin bir resmi hala seviyor olmak çok az rastlanan bir durum ama bu benim hiç eskimeyecek favorilerim içerisinde, hem estetik, hem de duygusal anlamda.
Daha önceden deneyimlenmemiş bir şeyi anlatmak zor. Hayatı boyunca kör olmuş birine kırmızı rengini anlatmaya çalışmak gibi. İmajı, insanlara daha önceden hiç görmedikleri bir şeyi göstermek için, ya da her zaman gördükleri bir şeyi hiç görmedikleri bir açıdan göstermek için kullanılan bir şey olarak düşünmeyi seviyorum. İmajlar çoğunlukla hissettiğim bir şeye yoğunlaşmama yardımcı oluyor. Bazen hisleri görsel olarak ifade etmek kelimeler kullanarak anlatmaktan daha kolay oluyor.
Son resmimin gerçekten çok sevdiğim birinin resmi olmasını isterdim. Böylelikle o fotoğrafa baktığında beraber yarattığımız resmi ve birbirimizi nasıl gördüğümüzü görür ve onu ne kadar çok sevdiğimi anlar.