Hanna Hanra

Her şey müzik hakkında; sanatçı, sound, şarkının çalındığı an ve o anda şarkının ne anlama geldiği. Hanna Hanra’ya göre bu böyle; o ikonik kapakları ve müzik dünyasının altında ve üstünde neler olduğunu ortaya koyan sayılarıyla BEAT dergisini kuran kişi. Bir şeyleri umursadığı ve ne hakkında konuştuğunu bildiği için o cool biri, günümüz müzik dergi endüstrisinde nadir görülen bir durum.

Bir DJ ve gazeteci olarak, Lemonade hakkında dürüstçe ne düşünüyorsun? Sormam gerek! Müziğin geleceği için bu hareketi nasıl algılıyorsun?

BAYILIYORUM. Bence muhteşem, dünyanın en büyük pop starlarından biri böylesi duygulandırıcı ve duygusal, boyun eğmek ve albüm satmak adına pop banger’ları yapmaktan korkmayan bir albüm yazabiliyor. Mırıldanma ustası Andy Williams’tan Isaac Hayes’a kadar herkesi kullanmış olmasına bayılıyorum. Jack White’tan Yeah Yeah Yeahs’e kadar vokaller kullanışını çok seviyorum.

Bence kızgınlık bir çok insanın bir şekilde anladığı bir duygu. 1995’te Alanis Morissette’in Jagged Little Pill albümü çıktığında (ihanet hakkında bir diğer albüm) daha önce hiç kalbim kırılmamıştı ama onun kızgınlığını anlamıştım. Kişisel olarak da tam da sevgilimin beni aldattığını öğrendiğim zaman çıktı, yani evet, bana hitap etti.

BEAT Magazine’in kurucususunuz, bu dergi görsel öğeleriyle müzik röportajlarını olduğu kadar ham ve orijinal halleriyle ortaya koymaya çalışıyor. Bu, adeta genç yetenekler için bir yol ışığı oldu. Halka bağımsız bir müzik dergisi getirmeye karar verdiğiniz an neydi?

Öyle mi düşünüyorsunuz? Harika. BEAT’e başlamadan önce dört yıl boyunca P.i.X. adlı bir fanzin çıkarıyordum. Her şeyi arkadaşımla yaptmık, dükkanlara bıraktık, tüm röportajları, fotoğrafları vs. yaptık. Sanırım bir çok yeni yetenek için gerçekten ilk yerdik, The Horrors, Florence Welch… onları ilk biz ele aldık. Aynı zamanda gazete kağıdınaydı ve bir tarafı da posterdi. O bittiği zaman BEAT’e başlamaya karar verdim çünkü ortalıkta ona benzer bir şey olmadığını düşünüyordum – müzik konusu ya stil dergileri ya da ciddi şekilde müzik dergileri tarafından ele alınıyordu. O kadar eğlenceli, harika, ikonik resimlerin olduğu, müziği ciddiye alan ama kendi içinde bir mizahı olan hiç bir şey yoktu. Ayrıca BEAT’in tüm müzik türlerini ele aldığını söylemek de önemli. Bu da bir müzik sever için diğer dergilerde olmayan çok basit bir fikir.

Piyasadaki diğer müzik dergileri hakkındaki fikrin nedir?

Diğer bağımsız dergilerden bayağı etkileniyorum. Sıfırdan ortaya bir sayı çıkarmanın ne kadar zor olduğunu biliyorum… Yani başka müzik dergilerinin de olması çok güzel. Bence BEAT onların hepsinden farklı, bu yüzden karşılaştırmak çok zor olur!

BEAT için yaptığın en akılda kalıcı röportaj hangisiydi?

Oh bir sürü var. Bazen bir gazeteci olarak en fazlasını aldıklarınız en azını beklediğiniz röportajlardan oluyor. Kahramanlarımla röportaj yapma şansına da eriştim – Nick Cave, Debbie Harry, Christ Stein, Marianne Faithfull… Beyoncé!

İlgimizi hakeden bir müzisyen ismi kim olurdu?İlgimizi hakeden bir müzisyen ismi kim olurdu?

Mali’den Songhoy Blues isimli grubu çok seviyorum. Geçenseneki Sonbahar sayısı için onlarla röportaj ve çekim yaptık,kapakta Beyoncé vardı. Onları kapağında Beyoncé’nin olduğubir sayıya çıkarmak önemliydi çünkü dünya medyasınındikkatlerini çekeceğini biliyordum.

If you could yell out one musician that deserves our attention, who would it be?
I love this band from Mali called Songhoy Blues. We interviewed them and shot them for our Autumn issue last year, with Beyoncé on the cover. It felt important to get them into an issue that had her on the cover because I knew it would get a lot of attention from the media around the world.

Gençlik yıllarından aklında en çok kalan dergi hangisi? VeGençlik yıllarından aklında en çok kalan dergi hangisi? Vebu dergi hakkında şimdi ne düşünüyorsun?

The Face, i-D ve Sleazenation’ı okumayı severdim. Seni kafayaalan bir çetenin parçasıymışsın gibi hissettirirlerdi. Gizlibir şakanın bir parçası gibi. Bu benim BEAT ile yapmayı veyeniden yaratmayı denediğim bir şey. Malesef The Face veSleazenation artık basılmıyor ve i-D eskiden olduğuna göreçok farklı.

Şimdi mutlak memnuniyet için hangi dergiyi okuyorsun?Şimdi mutlak memnuniyet için hangi dergiyi okuyorsun?

Her haftasonu New Yorker’ı ve Gentlewoman’ı okumayı seviyorum.Ayrıca neden bilmiyorum ama uçaklardaki dergilerigerçekten çok seviyorum.

BEAT’in kapaklarını ve sadeliğini çok seviyorum.

Teşekkürler! Ben de. Bence hepsi kendince dikkat çekiyor.Bazen dönüp bakıyorum ve ne kadar çok yaptığımıza inanamıyorum.

BEAT kapağı olmak için ne gerekiyor? Şu ana kadar sizinBEAT kapağı olmak için ne gerekiyor? Şu ana kadar siziniçin dikkat çeken kapak hangisiydi?

Hepsi. Kişisel olarak benim favorilerim Clare Shilland tarafındançekilen Warpaint’le ilk sayı oldu. Öylesine güçlübir görüntü ki yayının geri kalanının tonunu belirledi. AyrıcaBeyoncé’nin Ryan McGinler tarafından yapılmış çekimini çokseviyorum -temsil ettiği her şeyle- arkasındaki hikaye, onuçekmek, bunun olmuş olması, açıkçası hala gerçek olduğunainanmıyorum. Ve son olarak kalbime en yakın olan DavidBowie’nin olduğu. Onun çok büyük hayranıyım. 16 yıl önceonun bir posterini yapmıştım ve hala duvarımda durur. Ekibibeni arayıp dergiyi gördüğünü ve BEAT’e bir kapak yapmayıistediğini – başka bir dergiyle bir şey yapmak istemediğinisöylediğinde hayatımda daha önce hiç yapmadığım gibi ağladım.Hayal edebileceğim en büyük iltifattı bu. Dergiye başladığımdaher zaman Beyoncé ve ardından Bowie’yi kapaktaistediğimi söylerdim ve gerçek oldu, ve ayrıca beşinci yılımızdaydı!

BEAT’in gelecekteki gelişimini nasıl görüyorsunuz?BEAT’in gelecekteki gelişimini nasıl görüyorsunuz?

Hiç bir fikrim yok. Değişmesi gerektiğini düşünmüyorum.Büyümesini istiyorum. Online olarak da büyüyor, baskıyagöre daha farklı bir araç olması benim için heyecan verici.

Bir DJ ve editör olarak rolünüzün gelecekteki gelişiminiBir DJ ve editör olarak rolünüzün gelecekteki gelişimininasıl görüyorsunuz?

Hmmmm….. Bilmiyorum! Nasıl gelişmem gerektiğine dairbir fikriniz varsa bana da söyleyin!