Why Everyone is Acting like a DJ

DJ olmanın bir anlam ve önemi olduğu zamanlar vardı. Şehrin bir ucundan diğerine plak kasalarını taşımak zorundaydın, seni içki fişleriyle ödeyecek bir organizatörle pazarlık yapar, gecenin en ateşli anında iğnenin atlamaması için dua ederdin. Peki şimdi? Tek gereken şey bir internet bağlantısı, USB uzantısı ve Spotify’ın senin için yarattığı Haftalık Keşifler listesinin bünyelerinde yarattığı o anlamsız özgüven. 

Şimdi herkes bir DJ. Sadece kulüplerde değil -tabii orada da varlar- ama aynı zamanda bir ev partisinde, akşam yemeklerinde hatta ortak taksi yolculuklarında bile. “Bana AUX kablosunu ver!” artık yeni “Bugün DJ’liği ben yapıyorum.” oldu. 

DJ kabini artık Bluetooth’a verdi yerini. Plak çalarlar? Telefonun. Beatmatchin? Kimin umrunda… Zaten kimse dans da etmiyor; telefonlarıyla kokteyl storylerini çekip DJ’in benzersiz zevkini onaylarmış gibi kafa sallıyorlar. Şu an önemli olan yetenek değil, aura. Fakat asıl DJ’ler, geçişlerinde ustalaşmak için yıllarını harcar; tozlu plaklar arasında kaybolarak. Diğerleri ise sadece DJ gibi davranıyorlar. 

“Neden herkes bir anda bir DJ gibi davranmaya başladı?” Sorusunun cevabı çok net: Müzik zevki, sosyal değerin son biçimi haline geldi. Çalma listelerin kişiliğini yansıtan alanlar haline geldi. Ve DJ’lik — kötü yapıldığında bile — çoğumuzun durmadan ekran kaydırdığı bir dünyada, insana sanki kontrolü elindeymiş hissini verir. 

DJ’miş gibi olmak, yeni felsefe kitabı okuyormuş gibi yapmak haline geldi: Kültürlüymüş gibi görünmenin yeni yolu, hiçbir şeyden ödün vermeden.